Avonturen in Pavolich

30,7: vandaag alweer de laatste dag van het kinderkamp… wat vliegt de tijd toch snel voorbij!

Deze dag hebben we op een bijzondere manier mogen afsluiten. We hadden namelijk een kerk dienst buiten, waarin de kinderen aan de ouders lieten zien welke liedjes en dansjes ze geleerd hadden.
Tijdens deze dienst mochten wij als team liedjes zingen, een getuigenis geven en genieten van Gods werk. Je zag dat zowel de kinderen als de ouderen het mooi vonden en trots waren op de kinderen.

Alle kinderen kregen op het einde een cadeau mee. De meiden kregen cadeautjes als een haarstrik en een hand-spinner ( dit is helemaal het op dit moment). En de jongens kregen een vliegtuigje met ook een hand-spinner. Het is prachtig om te zien hoe je met iets kleins al een dikke glimlach of een knuffel krijgt! Na de dienst hebben we nog wat spelletjes gedaan en soort stuiterballetje gemaakt. Hierna was het dan echt tijd om afscheid te nemen van deze lieve, mooie, waardevolle kinderen. Het was erg lastig, maar we weten dat Nadia, Yura en Tanja met deze kinderen in contact blijven. En God heeft zeker weten met elk kind een prachtig plan klaarliggen!
In de middag hadden we als team chill tijd. We hebben lekker uitgerust en spelletjes gespeeld.

In de avond mochten we weer met de tieners optrekken. Dit was een mooie tijd. Eerst hebben we lekker relaxt met elkaar voetbal gespeeld. Daarna gaf Lizah haar getuigenis. Het was mooi om te zien hoe aandachtig de jongeren zaten te luisteren. God werkt en wij mogen dat uitdragen.

31,7: vandaag hadden we geen helaas geen kinderkamp, we waren een dag vrij.
Met allebei de gezinnen zijn we naar een bosrijk gebied gereden aan een meer. Het was zo’n mooie, rustgevende plek. Het weer werkte ook perfect mee: waar we de afgelopen dagen iets koeler weer hadden (wat trouwens perfect was voor het kinderwerk) mochten we nu genieten van een dag met een fijne tempratuur en de zon die volop scheen. Het was een goede dag waarin we konden chillen, spelletjes spelen en kletsen met elkaar.
Tussen de middag hebben we met elkaar genoten van een maaltijd die werd klaargemaakt op vuur. Het was erg leuk om de zien hoe het eten met zoveel aandacht en liefde bereidt werd. We hebben ook gezwommen in het meer. Dit koelde heerlijk af! In de avond hebben we onze buiken nog een keer gevuld. Hierna zijn we terug gereden. We hebben boodschappen gehaald voor voedselpakketen.
De voedselpakketen hebben we de volgende dag mogen uitdelen bij de huisbezoeken. Een voedselpakket bevatte de dagelijkse behoefte zoals: olie, meel, boter, pasta en thee. Deze namen we mee op huisbezoeken.

1-8 hebben we gezinnen bezocht om ze te bemoedigen met liederen, een knuffel en gebed. Ook gaven we dan de voedselpakketen als praktische hulp.
De vier gezinnen die we bezochten ontvingen ons erg hartelijk. We mochten in hun huisjes kijken en hierdoor kregen we een kijkje in hun leven. Als we binnenkwamen werden we gelijk naar een stoel verwezen. Hierna stelde we ons als team voor.
Na het voorstellen zongen we het lied 10.000 redenen. Het refrein zongen we in het Oekraïens en één complet in het Nederlands. Soms was er ook mogelijkheid om te bidden. Hierna reikte we ze de voedselpakketen aan en gaven we de kinderen cadeautjes. Het is mooi om te zien hoe blij de kinderen zijn met een simpel armbandje.
Een bezoek dat mij erg aangreep was bij een gezin met drie kinderen, een moeder en hun oma. Eén van deze jongetjes was doof. Hij had van zijn moeder gehoord dat er een paar mensen uit Nederland waren gekomen. Hierdoor werd hij erg enthousiast, zo enthousiast dat hij zijn hoofd stootte en het hevig begon te bloeden. Toen we daar dus aankwamen kon Lizah (onze dokter) gelijk aan de slag met het verzorgen van de wond. Het jongetje bleef rustig en kalm naar Lizah. Dit vond ik mooi om te zien!
In de avond werd er weer gevoetbald met de jongens. Door de warmte hebben we veel drinkpauzes ingelast tussendoor. Het is speciaal om te zien hoe Nadia en Yura luisteren naar God. Toen God hun heeft gevraagd om dit project op te starten deden ze dit ook. Ze geven namelijk niet direct een preek, maar bouwen eerst een relatie op door te doen wat de jongeren leuk vinden: voetbal. Dit gaf mij een andere manier van kijken. Je moet je niet richten op je doel, maar op Gods plan! Ga dienend te werk!

De dag erop, 8-2, hebben we huisbezoeken afgelegd bij alleenstaande ouderen.
Dit raakte me ontzettend. Er gaat zoveel hoop en vertrouwen van deze mensen uit.
Het zijn geen mensen die klagen maar echt dragen.. de eerste vrouw die we bezochten was in haar geloof erg eenzaam. Er waren geen anderen die geloven in haar dorp. Ondanks dit bleef ze hoopvol en stralen!
Het volgende huisbezoek was bij een oude man me de leeftijd van 92 jaar. Hij was zo blij om ons te ontmoeten dat hij emotioneel werd. Hij vertelde ons zijn hele verhaal en zong een lied voor ons. Dit was zo puur. Een echt kippenvel moment! We mochten voor hem bidden, hem toezingen en hem laten voelen dat we één familie zijn in God. Ik vond het moeilijk om weer weg te moeten gaan, maar hij is in goede handen in de familie van Christus.
Die middag mochten we op de verjaardag van Milana meevieren. Het is bijzonder om te zien hoe alle kinderen meehelpen en ze alles in liefde doen. Het was sowieso erg bijzonder om mee te mogen maken hoe de families leven en hun gastvrijheid voor ons. Hun grote vertrouwen in God zal ik nooit vergeten. Ze baden voor alles wat ze ondernamen en ze hebben zoveel mooie getuigenissen van God vertelt.

3-8: vandaag alweer de laste dag in het dorp…
In de ochtend mochten we de liefde van Jezus nog uitdragen aan mensen in het ziekenhuis. We gingen eerst naar de bovenste verdieping waar Nadia vaker kwam. Alleen n was er veel weerstand. We mochten mensen bezoeken, maar alleen in koppels van twee en niet lang. We voelde ons niet welkom. Gods geest gaf aan dat we beter naar een paar verdiepingen later konden gaan. Hier werden we naar een kamer met vier vrouwen gebracht. We merkte gelijk dat we welkom waren. Drie van de vier vrouwen kende Jezus.
Dit voelde zo raar en Gods geest gaf aan dat we beter naar beneden konden gaan een paar verdiepingen lager. We kwamen op een kamer terecht met vijf vrouwen. We mochten zingen, bidden, vertellen en Gods liefde uitgedeeld! Eén vrouw was zo geraakt dat we er waren dat ze een lied in tranen voor ons ging zingen. We hoorde dat deze vrouw eenzaam n haar geloof is. Nu konden we door de leiding van Gods geest een bemoediging zijn voor haar! God is zo groot! Hij heeft een plan voor ons klaarliggen en als we daarin gehoorzamen dan zegent hij ons ontzettend!
Na dit bezoek kwam het afscheid nemen wel heel erg dichtbij. We aten nog samen, maakten foto’s en gaven elkaar Gods zegen. We hebben familie erbij gekregen in Oekraïne. Dit zorgde dat het afscheid erg zwaar was. Na veel knuffels namen we afscheid en vertrokken we richting Kiev. Goed aangekomen in Kiev kregen we een luxe huisje toegewezen. Een normale wc, airco en een hang bank. Het is heerlijk, maar wel een groot verschil!